Analgetičko dejstvo sporta se s pravom pominje u popularnom diskursu o sportu i njegovoj ulozi unutar društva. Najčešće se pominje da je masovni sport danas zauzeo mesto koje je tradicionalno pripadalo religiji i obično se citira poznata marksova rečenica da je religija "opijum za mase". Međutim, sport nije takva životna potreba bez koje se apsolutno ne može, tim pre što se sportom može baviti čovek bez obzira da li je "vezan" za neku sportsku organizaciju.
Prema novolevičarima koji su tokom dvadesetog veka, prema Marksovom nasleđu i njegovim metodama analizirali društvo i kulturu u okviru raznih pokreta i akademskih disciplina, sport ali i svi drugi proizvodi "industrije kulture" kako su je oni nazivali, viđeni su samo kao delatnost koja stvara gotove proizvode i sadržaje za pasivne konzumente. Tako su za njih, fudbal, latinoameričke serije, kompijuterske igrice i sl. imale potpuno isto dejstvo i samim tim, nadalje, tačno određenu funkciju unutar reprodukcije statusa kvo društvenih odnosa.
Međutim, ako malo bolje sagledamo, sport, ne predstavlja ni proizvodnju, ni distribuciju nema ni ustaljeni upravni ni stručni aparat, ni stalno članstvo kroz dugi niz godina. Sport ima "samo" veliku privlačnu snagu fluda koji prelaze sa jednog mladog pokolenja na drugo mlado pokolenje, koje zna da zanese i pokrene, ali i da prema raspoloženju i okolnostima odbaci ili dezainteresuje.
U modernom društvu sport nije više samo stvar zajednice, stvar društva, on je postao biznis koji se može nositi ravnopravno sa svim drugim društvenim delatnostima i pored svojeg slobodnog, dobrovoljnog, odnosno neobaveznog karaktera pretstavlja domen delatnosti od velikog inetersa i značaja za moderno društvo, te stoga ne treba prezati ni od administrativnih mera, ni pojedinih efikasnih instrumenata da bi se dalo znatno preimućstvo razijanju aktivnog sportskog masovnog pokreta..
Naše slabosti, nedostatci i deformacije koje se pojavljuju u sportu upravo imperativno traže pojačanu vaspitnu orientaciju i to ne samo u radu sa najmlađima, već i u radu sa svim sportistima, kako u sportskim klubovima i asocijacijama, tako i u drugim sredinama u kojima se odvija sportska aktivnost. Za takvu orientaciju potrebna nam je šira kultura i viši životni standard, ali i strpljenje jer je ovakvo ostvarenje nerealno očekivati brzo.
Da bi se to dogodilo potrebno je spoznati svoje političko mesto unutar društva, koje je određeno trenutnim istorijskim stadijumom, odnosno potrebno je da steknemo klasnu svest. U tradicionalnijim društvima, u kojima se još razmišlja u terminima religije i folklora, gotovo je nemoguće steći tu klasnu svest upravo zato što ona danas čine radikalan tranzicijski prelaz sa tradicionalnog hijearhijskog društva i konzervativizma ka kapitalizmu koji proizvodi masovnu kulturu punu slika, emocionalnosti, hedonizma i iluzija.
U tom procesu se najbolje vidi uloga sporta, euforije i transa koju on izaziva, i koji po nekima ima "zadatak" da masu spreči u pronalaženju svog mestu u društvu. Tek kad ne bi bilo masovnih zadovoljstava poularne kulture, mogla bi se steći klasna svest, jer kako je Marks nekada govorio "sport je iluzija koja održava uslove koji stvaraju potrebu za iluzijom".
